بنکر

ریسک نُکول (Default Risk) به معنای عدم ایفای تعهدات در معامله است. اگر در یک قرارداد مالی، یک طرف قرارداد خواسته یا ناخواسته نتواند تمام یا بخشی از تعهدات خود را بر مبنای قرارداد ایفا کند، نکول ایجاد شده است. به عنوان مثال، قرض‌دهنده (مانند بانک) و قرض‌گیرنده را در نظر بگیرید. اگر قرض‌گیرنده نتواند در موعدی که از پیش تعیین شده بخشی از بدهی یا تمام آن را بازپرداخت کند و یا حتی در بازپرداخت آن تاخیر کند، ریسک نکول رخ داده است. نکته: زمانی که ریسک نکول در کلیت اقتصاد افزایش یابد، وام‌‌‌دهندگان ریسک‌‌‌گریزتر شده، نرخ‌های بهره بالا رفته و شرایط اعتباردهی سخت‌‌‌تر می‌شود. در این شرایط، رشد هزینه وام، سرمایه‌گذاری و مصرف را کاهش داده و بنابراین رشد اقتصادی را کند می‌کند. نرخ نکول چگونه محاسبه می‌شود؟ منظور از نرخ نکول (Default Rate) عدم پرداخت وام در چند ماه متوالی است. برای مثال اگر شخصی قسط‌های وام بانکی خود را به مدت چند ماه پیاپی پرداخت نکند، نکول اعلام می‌شود. محاسبه نرخ نکول توسط بانک‌ها یا سایر نهادهای مالی با استفاده از فرمول زیر انجام می‌شود: البته بانک‌ها و سایر مؤسسات مالی برای کنترل این ریسک از روش‌های خاصی برای تعیین اعتبار مشتریان خود استفاده می‌کنند. وجود قانون حد کفایت سرمایه و عدم اعطای تسهیلات به شرکت‌های ورشکسته، همگی سازوکارهای پیش‌کنترلی ریسک نکول هستند. کارشناسان مالی تلاش می‌کنند از طریق سازوکارهایی که دارند، ریسک‌ نکول را به حداقل برسانند. نکته: نرخ‌های نکول معیار آماری مهمی هستند که وام‌دهندگان برای تعیین میزان آسیب‌پذیری خود در برابر خطر نکول استفاده می‌کنند. اگر مشخص شود که سبد وام بانکی نرخ نکول بالایی دارد، ممکن است بانک مربوطه برای کاهش ریسک اعتباری , ...ادامه مطلب